Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Εἶναι πλέον σέ ὃλους γνωστή ἡ ἐπαίσχυντη ἀπόφασις τῆς Διανατοπούλου και τῶν διαφόρων ἂλλων μελῶν τῆς «μπίλντεμπεργκ» νά κατέβουν ἀπό τούς τοίχους τῶν Σχολικῶν αἰθουσῶν, τά Ἐθνικά καί Θρησκευτικά μας Σύμβολα.    Θυμᾶμαι τά δικά μου Μαθητικά χρόνια, ὃταν τά παιδικά μου μάτια ἒπεφταν ἐπνω σέ μορφές ὃπως τοῦ Κ. Παλαιολόγου, τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Μαυρομιχάλη, τοῦ Καποδίστρια, τῆς Μπουμπουλίνας κ.λπ., καί ἒννοιωθα μέσα μου μιά περηφάνεια γιά τούς προγόνους μου, οἱ ὁποῖοι, σιγά-σιγά γίνονταν τά Πρότυπά μας, …    Θυμᾶμαι πώς, πρίν μποῦμε στίς τάξεις τήν πρώτη ὣρα, κάναμε μιά ὁμαδική προσευχούλα…!    Θυμᾶμαι τά ποιήματα γιά τήν Ἓλλάδα, γιά τήν Σημαία, γιά τήν ἉγιαΣοφιά κ.λπ…!    Θυμᾶμαι πώς ἒβλεπα τήν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἢ τῆς Βρεφοκρατούσσης Παναγίας μας καί εἶχα τήν αἲσθηση πώς μέ κοίταζε, δίνοντάς μου δύναμη καί Ἐλπίδα.. .!   Πόσο ὡραῖα αἰσθανόμουν…!   Καί ὃσα παιδιά ἒρχονταν ξυπόλητα, μέ μπαλωμμένα ροῦχα καί χωρίς νά ἒχουν πάρει τό…πρωινό τους, καί ἐκεῖνα ἀντίκρυζαν μέ δέος τά Θρησκευτικά καί Ἐθνικά μας Σύμβολα καί ἒπαιρναν θάρρος καί ἐλπίδα γιά τό μέλλον τους, δίνοντας μέσα τους τήν ὑπόσχεση στόν ἑαυτό τους νά προκόψουν…!    Θυμᾶμαι ματάκια κλαμμένα διότι ὁ Δάσκαλος δέν τά συμπεριέλαβε στήν Παρέλαση…!Θυμᾶμαι τά ὁμαδικά μας παιχνίδια, ἀπό «βώλους», «ἀμάδες» ἀκόμα καί «κλέφτες κι ἀστυνόμους», πού μᾶς ἒκαναν νά νοιώθωμε συντροφικότητα, νά κάνωμε φιλίες, νά ἐπικοινωνοῦμε καί νά μεγαλώνωμε, μέσα σέ ἀνθρώπινη ἀτμόσφαιρα, χωρίς τά ἠλεκτρονικά παιχνίδια  πού σήμερα ΑΠΟΧΑΥΝΩΝΟΥΝ τά παιδιά καί τά κάνουν μοναχικά, δυστυχισμένα, ἀκοινώνητα…!     Χρόνια δύσκολα….     Ἀπείρως πιό δύσκολα ἀπό τά σημερινά…!     Και μέσα ἀπό χίλες δυό στερήσεις, προκόψαμε οἱ πιό πολλοί (ἀγόρια καί κορίτσια)     Καί ἐκεῖ, μέσα στήν «προκοπή» μας ἂρχισαν ΤΑ ΛΑΘΗ…!     Πολλοί θέλησαν νά χαρίσουν στά παιδιά τους ὃλα ὃσα στερήθηκαν οἱ ἲδιοι, ἀλλά «καθ’ ὑπερβολήν»…!     Τά πάντα, ἀπό παπούτια καί ροῦχα μέχρι τσάντες καί τετράδια «ἐπώνυμα»…!      Στήν προσπάθεια, ὃμως, αὐτή, ἦλθε ἡ ἀφθονία, ὁ καταναλωτισμός, ἡ ἀλόγιστη παροχή τῆς «ὓλης» πού ἒδιωξαν τήν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ἐπικοινωνία..    Σιγά-σιγά, φθάσαμε σ’ αὐτό πού λέμε «φαῦλος κύκλος»    Κάθε γενιά, πιό ἀπόμακρη, πιό μοναχική, μέ περισσότερα ὑλικά ἀγαθά ἀλλά καί μέ μιάν ἐσωστρέφεια πού γεμιζε τίς παιδικές ψυχές μέ χίλιες δυό ἀνασφάλειες, πού τίς ὁδηγοῦσαν σέ συμπεριφορές, ὃλο καί πιό πολύ, ἒξω ἀπό τά παιδικά πλαίσια.    Στηρίγματα ἠθικά δέν βρίσκουν, πλέον, τά παιδιά στά σπίτια τους. Ὃμως, ταυτόχρονα, λείπουν ἀπό τούς τοίχους τῶν αἰθουσῶν οἱ ἀστραποβόλες ματιές τῶν ἡρώων καί τῶν ἡρωίδων μας, λείπουν τά γεμᾶτα σοφία βλέμματα τῶν φιλοσόφων μας, λείπου τέλος τά Θρησκευτικά μας Σύμβολα…!    Ἒτσι, τά παιδιά, στρέφονται καί ζητοῦν «στήριγμα» σέ «τενεκεδένια πρότυπα», σέ ξενόφερτες συνήθειες, μακριά ἀπό τό καθάριο πνεῦμα πού χαρίζει ὁ καταγάλανος οὐρανός μας καί τό ΜΟΝΑΔΙΚΟ φῶς τῆς ἠλιόλουτσης Πατρίδας μας.    Καί ἒρχεται σήμερα «δικαστής» πού ἀρνεῖται τήν ἀνάρτηση ἀκόμα καί ἑνός ἁπλοῦ Σταυροῦ στούς Σχολικούς τοίχους, ὃταν κάθεται ὑποκριτικά νά δικάση κάτω ἀπό τό βλέμμα τοῦ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΚΡΙΤΟΥ, πού βρίσκετα (ἀκόμα γιά πόσο ἂραγε;) στις αἲθουσες τῶν Δικαστηρίων.    Πίσω ἀπό τό γεμᾶτο φιλαυτία καί ἐγωπάθεια βλέμμα του πού βλέπομε στήν φωτογραφία του, πίσω ἀπό τό ὡραιοπαθές του χαμόγελο καί τήν προσεγμένη του ἐμφάνιση, κρύβεται ἓνα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΕΝΟ.    Ἂν πίσω ἀπό τήν ἀρνητική του ψῆφο. δέν κρύβεται κάποια ἂλλη, πιό βαθειά αἰτία, ἢ κάποια ὓπουλη σκοπιμότητα, εἶναι κι αὐτός, ἁπλῶς, ἓνα πιόνι μιᾶς γενιᾶς χαλασμένης καί ἂχρηστης (συμπεριλαμβάνω, κατ’ οἰκονομίαν,  στόν ὃρο «γενιά» ὃλους μας, ἀπό 40 ἐτῶν καί πάνω) στήν ὁποία ἀφιερώνω τό ποίημα πού θά βρῆτε «συνημμένο», μέ τόν τίτλο «ΞΥΠΝΑ ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ» ( Ἂς μέ συγχωρήσουν γιά τήν ἐπανἀληψη, ὃσοι φίλοι, τό ἒχουν, ἲσως, λάβει, μέσα ἀπό τήν ποιητική συλλογή μου στήν ὁποία ἀνήκει)       Καί  Ἐπειδή οἱ παπαγάλοι τῶν ΜΜΕ κάνουν «γαργάρα» κάθε τί πού εἶναι ἀντίθετο στήν γραμμή πού προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν αὐτοί πού ἐπθυμοῦν τήν  διάλυσή μας, σᾶς κοινοποιῶ τήν ἀπόφαση πού ἒλαβαν στήν Ε.Ε., μετά ἀπό ψηφοφορία, σχετικῶς μέ τήν ὓπαρξη ἐντός τῶν Σχολικῶν αἰθουσῶν, τοῦ Θρησκευτικοῦ μας Συμβὀλου, τοῦ Σταυροῦ.(μέσα ἀπό μιά Ἐφημερίδα, στήν ὁποία γράφουν καί ἂξιοι δημοσιογράφοι)     Ἀπεφάνθησαν λοιπόν οἱ Εὐρωπαῖοι, πώς ΔΕΝ ἀπαγορεύεται ὁ Σταυρός στίς αἲθουσες Διδασκαλίας.    Ὑπῆρξαν καί τρεῖς (μόνον) Δικαστές, πού ἐψήφισαν «κατά».    Μεταξύ αὐτῶν καί ἓνας «ἓλληνας»(;;)    Ὁ…Ροζάκης…    Θά δῆτε, ἲσως,  νά ζητᾶ νά τόν…«σταυρώσουν» σέ κάποιες ἐκλογές…!( Δικαστῶν, Βουλευτῶν κ.λπ)    Τότε, ΠΡΕΠΕΙ νά τοῦ θυμίσουν ΟΛΟΙ, πώς, ἀπό μόνος του,  ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ νά τοῦ βάλλουν…«σταυρό»…!    Εἶμαι, ὃμως, περίεργος νά δῶ τό πῶς θά ἀντιδράση τό, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΓΝΩΣΤΩΝ ΘΕΣΩΝ, Ὑπ. Παιδείας…!     Δημ. Ν. Κοκκινάκης